زگیل تناسلی زائده های پوستی ای هستند که در کشاله ران، ناحیه تناسلی و یا در اطراف مقعد به وجود می آیند و با علائمی از جمله التهاب، خارش و خونریزی مشخص می شود.
این مقاله در مورد ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) می باشد که می تواند منجر به بیماری زگیل تناسلی و همچنین موجب سرطان دهانه رحم شود.
ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) چیست؟
ویروس پاپیلومای انسانی یکی از شایعترین بیماری های مقاربتیست. این ویروس می تواند از طریق تماس پوستی منتقل شود و گسترش پیدا کند. پاپیلومای انسانی انواع مختلفی دارد. برخی از انواع این ویروس منجر به ایجاد زگیل تناسلی شده که به آنها کم خطر و برخی دیگر از آنها منجر به سرطان دهانه رحم می شوند که به آنها پر خطر گویند. هیچ درمان شناخته شده ای برای ویروس عامل زگیل تناسلی و سرطان دهانه رحم وجود ندارد اما واکسن هایی هستند که می توانند در مقابل برخی از انواع این ویروس ها از شما مراقبت کنند.
زگیل تناسلی چیست؟
زگیل تناسلی زائده های پوستی ای هستند که در کشاله ران، ناحیه تناسلی و یا در اطراف مقعد به وجود می آیند. این زائده های پوستی می توانند از لحاظ اندازه و شکل با هم متفاوت باشند. برخی از آنها شبیه به لکه های صاف سفید رنگ هستند و برخی دیگر به شکل برآمدگی هایی شبیه به خوشه های کوچک گل کلم ظاهر می شوند. در برخی موارد زگیل تناسلی اصلا با چشم دیده نمی شود.
چه چیزی باعث HPV و زگیل تناسلی می شود؟
HPV یک ویروس است. انواع خاصی از این ویروس می توانند باعث زگیل تناسلی شوند و برخی دیگر از آنها باعث تغییرات غیر طبیعی سلول های دهانه ی رحم و سرطان دهانه ی رحم می شوند.
ویروس پاپیلومای انسانی و زگیل تناسلی می توانند از طریق تماس جنسی از شخص مبتلا به شخص سالم منتقل شوند و جزء بیماری های مقاربتی محسوب می شوند.
علائم زگیل تناسلی چه چیزهایی هستند؟
اکثر افراد آلوده به HPV هیچ علائمی ندارند. اما اگر علائمی نیز داشته باشند، ممکن است بسیار خفیف باشد و حتی خود فرد مبتلا نیز متوجه وجود این ویروس و علائم آن نشود. علائم ممکن است شامل درد، خارش و خونریزی باشد و در برخی موارد ممکن است این زگیل های تناسلی توسعه پیدا کنند، به گونه ای که با چشم دیده شوند.
اگر علائم بالا را مشاهده کردید بدانید که 2 تا 3 ماه از تماس جنسی خطر ساز و ابتلای شما به ویروس زگیل تناسلی گذشته است. البته در برخی موارد این بازه ی زمانی می تواند کمتر (تا 3 هفته بعد از مواجهه با عفونت) یا بیشتر (سال ها بعد از مواجهه با عفونت) نیز باشد.
زگیل تناسلیِ قابل رویت، در دورانی بروز می کند که عفونت در حالت فعال قرار دارد اما انتقال ویروس ارتباطی با فعال و یا غیر فعال بودن عفونت ندارد و حتی در زمانی که عفونت غیر فعال است نیز می تواند از فرد مبتلا به ویروس زگیل تناسلی به فرد سالم منتقل شود.
تشخیص زگیل تناسلی و ابتلا به ویروس پاپیلومای تناسلی
پزشک با معاینه بالینی و مشاهده ناحیه تناسلی و اطراف مقعد، اغلب می تواند زگیل تناسلی را تشخیص دهد. ممکن است پزشک در مورد علائم شما و همچنین عوامل خطر سازی مانند رابطه جنسی محافظت نشده و یا هر چیز دیگری که خطر ابتلا به زگیل تناسلی را افزایش دهد، سوالاتی بپرسد. در برخی از موارد، پزشک جهت انجام آزمایش، از بافت زگیل تناسلی نمونه برداری می کند.
در مورد خانم ها، اگر تست پاپ اسمیر آنها غیر طبیعی باشد، پزشک آزمایش تشخیص ویروس HPV را تجویز می کند.
درمان زگیل تناسلی
هیچ درمانی برای ویروس HPV و زگیل تناسلی وجود ندارد اما می توان با استفاده از روش های درمانی علائم آن را تسکین داد و یا از بین برد.
اگر با زگیل های تناسلی قابل مشاهده مواجه شدید در مورد درمان آن با پزشک مشورت کنید. البته معمولا این زگیل ها خود به خود ناپدید می شوند اما در برخی موارد هم ممکن است توسعه یابند. بسیاری از افراد برای رفع علائم و همچنین به خاطر ظاهر و شکل این زگیل ها برای درمان بیماری اقدام می کنند. اما اگر علائم این بیماری شما را آزار نمی دهد و در مورد شکل ظاهری زگیل تناسلی نگران نیستید، می توانید منتظر بمانید تا این زگیل ها خود به خود از بین بروند. اگر مشاهده کردید که زگیل های تناسلی به جای ناپدید شدن بیشتر گسترش می یابند حتما به پزشک مراجعه کنید.
اگر تصمیم گرفته اید که برای درمان زگیل تناسلی اقدام کنید، در مورد بهترین روش درمانی با پزشک مشورت کنید و از درمان خودسرانه بپرهیزید. در صورت لزوم پزشک شما داروهایی را برای شما تجویز می کند و روش استفاده از آن را نیز به شما می آموزد و یا اینکه پزشک شما می تواند این زگیل های تناسلی را به کمک لیزر، جراحی و یا انجماد از بین ببرد.
حتی اگر علائم و نشانه های زگیل تناسلی با درمان و یا بدون کمک روش های درمانی، از بین رفتند، بدانید که عفونت HPV می تواند در بدن شما باقی مانده باشد. با اینکه تمام علائم این بیماری ممکن است از بین رفته باشد اما ممکن است زگیل تناسلی توسط شما و از طریق رابطه ی جنسی به همسرتان منتقل شود.
پیشگیری از زگیل تناسلی و ویروس HPV
برای پیشگیری از ابتلا به بیماری زگیل تناسلی و یا سایر بیماری های مقاربتی حتما نکات ایمنی زیر را رعایت فرمایید:
از
کاندوم استفاده کنید. ممکن است کاندوم بتواند خطر انتقال و انتشار ویروس
زگیل تناسلی را کم کند اما به یاد داشته باشید که در حین رابطه جنسی پوست
سایر نقاط آلوده به ویروس نیز ممکن است با هم تماس داشته باشند و منجر به
بروز بیماری زگیل تناسلی شوند.
از داشتن روابط جنسی آزاد و پر خطر بپرهیزید اما در صورت داشتن اینگونه
روابط حتما در مورد بیماری های مقاربتی با طرف مقابل حرف بزنید. مطمئن شوید
که شریک جنسیتان در معرض خطر ابتلا به بیماری های جنسی نبوده است. به یاد
داشته باشید که ممکن است یک فرد به بیماری زگیل تناسلی مبتلا باشد بدون
آنکه از این قضیه خبر داشته باشد.
اگر شما هر گونه علائمی مبنی بر ابتلا به بیماری مقاربتی دارید، از داشتن رابطه جنسی بپرهیزید.
از رابطه ی جنسی با افرادی که علائم بیماری های مقاربتی را دارند و یا ممکن
است در معرض بیماری های مقاربتی باشند اکیدا خودداری کنید.
از داشتن شریک جنسی خارج از عرف بپرهیزید. داشتن بیش از یک شریک جنسی می تواند خطر ابتلا به زگیل تناسلی را افزایش دهد.
اگر سن شما 26 سال و یا کمتر است می توانید واکسن HPV را استفاده کنید. واکسن های Cervarix و Gardasil شما را در مقابل دو نوع از ویروس های HPV که منجر به سرطان دهانه رحم می شوند، محافظت می کنند.Gardasil نیز شما را در مقابل دو نوع دیگر از ویروس های HPV که منجر به زگیل تناسلی می شوند محافظت می کند.
ابتلا به عفونت پاپیلومای انسانی معمولا موجب بروز علائم خاصی نمی شود و در تمامی موارد منجر به بروز زگیل تناسلی قابل مشاهده نخواهد شد. برخی از انواع عفونت پاپیلومای انسانی منجر به تغییراتی در سلول های دهانه رحم می شوند که با تست پاپ اسمیر قابل مشاهده است. معمولا علائم 2 تا 3 ماه بعد از قرار گرفتن در معرض ویروس و ابتلا به آن بروز می کنند. البته در پاره ای مواقع ممکن است این بازه ی زمانی متفاوت باشد و در برخی موارد ممکن است بعد از سه هفته و در برخی دیگر نیز بعد از چند سال علائم بروز کنند.